می توانیم و شدنی است

باید از اندیشمندان اقتصادی راهکار فوری مطالبه کنیم و اجازه دهیم تا اقتصاددان ها برای حل مسائل و رسیدن به این اهداف ایده های ایده آل اقتصادی جامعه ی ما راهکارهای کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدتی را ترسیم کنند و اجماع بر آن حاصل شود.

یادداشت تولیدی// خبرگزاری علم و فناوری فارس// دکتر سعید قاضی پور؛ پزشک و استاد دانشگاه

اینکه ما می توانیم و شدنی است

نکته اول

یک بعدش آن وعده ی الهی است ،که مردم ایران چون مردم خدایی شده اند، ما دو آیه در قرآن داریم که بشارت می دهد که “وَ مَنْ یَتَّقِ اللَّهَ یَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجا ِ وَ یَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لا یَحْتَسِبُ”

و هر کس تقوای الهی پیشه کند، خداوند راه نجاتی برای او فراهم می‌کند و او را از جایی که گمان ندارد روزی می‌دهد

                                                                                            (آیه 2 و3 سوره طلاق)

مردمی که خدایی شدند مردمی که در مسیر احیای دین خدا گام بر می دارند.

وعده ی خدا آن است که فراخ می شود و مسائل معیشتی و زندگی ایشان حل می شود. بنابراین اعتقاد داریم که این سنت خداست. یا آن آیه ی دیگر که اگر تقوی پیشه کنید برکات الهی بر تو نازل می شود.

 ولَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُری‏ آمَنُوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَیْهِمْ بَرَکاتٍ مِنَ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ

 اگر اهل آبادیها ایمان آورده و تقوی می ورزیدند، هرآینه بابهای برکات آسمان و زمین رابه رویشان می گشودیم

                                                                                                                                          (آیه 96 سوره اعراف)

 لذا هم به اعتبار اینکه کلیت جامعه ی ما، جامعه ی اسلامی، دینی، انقلابی، ارزشی و ولایی است باید این واقع را هم داشته باشد که خدا هم کمکش می کند هم یاد آور بشویم به همه که بعضی از گرفتاری های مالی و مادی در جامعه ی ما از این هست که آن چهارچوب های ملکوتی که برای حفظ برکات الهی لازم است را ممکن است ما بعضی ها به هم زده باشند بنابراین باید دعوت بکنیم به تقوی که یک وجه آن هم تقوی مالی و سلامت مالی است. و اگر این چنین بشود ،که ما امیدوار هستیم جریان جامعه ی ما در این مسیر در حال حرکت است. معتقدیم که به دنبالش آن توفیقاتی که حل مسائل اقتصادی است قطعاً رخ می نماید .

نکته  دوم

که چرا ما می توانیم و شدنی است

این است که ما یک درصد جمعیت جامعه ی جهانی را داریم و حال آنکه ده درصد منابع دنیا در اختیار جامعه ی ایرانی است. اعم از نفت و گاز و میعانات و معادن و طلا و امثال آن. در دنیایی که ممالکی هستند که هیچ منابع طبیعی و ذخایری ندارند اما به دلیل مدیریتی که اعمال می شود مردمشان نه تنها از حداقل ها برخوردار هستند بلکه مانند کشورهای پیشرفته زندگی می کنند این نعمت خدادادی که در اختیار مردم ایران و جمهوری اسلامی هست در کنار همه ی فرصت های استراتژیکی که جمهوری اسلامی در ابعاد مختلف جغرافیایی دارد این نوید را به ما می دهد که اگر مدیریت مان را به سامان بکنیم قطعاً مشکلات اقتصادی نخواهیم داشت. این یک نکته ی دیگر که با همین ادبیات تقریباً مایل هستم بیان کنم.

نکته  سوم

این است که در یک محاسبه ی دو دو تا چهار تا هم معلوم می شود که اگر رانت خواری ها، بی کفایتی ها، نشت های اقتصادی که در مسائل مالی مملکت، رابطه کاری های بی معنی که در مسائل مالی کشور شکل گرفته در این سال های اخیر که برخاسته از رخنه ی افراد ناسالم در مسیرهای تصمیم گیرنده است اگر همین ها جلوگیری شود همین ها کافی است که حداقل مشکلات اقشار آسیب پذیر ما را پوشش بدهد. ما برای رفع مشکلات اقتصادی مان نیاز محرومیت مطلق نداریم.

نکته چهارم

این است که ما جمعیت جوان نخبه داریم. چون نیروی انسانی از این منابع هم مهم تر است از نظر گردش تولید و گردش درآمد زایی و احیای فرآیند های اقتصادی. مملکتی که جمعیت جوان نخبه دارد، مملکتی که جمعیت جوان تحصیل کرده ی فهیم فعال دارد، این مملکت حتی اگر آن منابع را هم نمی داشت می تواند با برنامه ریزی صحیح وضعیت مطلوب جهانی را به وجود بیاورد چه برسد به این که هم حمایت های الهی وعده ی خداست برای امت ما، هم ظرفیت های موجود طبیعی در دسترس این مردم هست و هم ظرفیت انسانی جوان آماده ی ورود در صحنه ها و عرصه های مختلف. همچنانی که هر جا این ها راه پیدا کردند و فرصت پیدا کردند خوش درخشیدند. ما که در هسته ای، در ماهواره، هوا و فضا، در پزشکی و موارد مشابه اینها توانسته ایم استانداردهای جهانی را به دست بیاوریم در مسائل اقتصادی هم قطعاً می توانیم.

نکته پنجم

این است که در بحث اقتصاد ما تا امروز الگو های غیر را ملاک قرار دادیم. گرچه جمهوری اسلامی انقلاب کردیم و جمهوری اسلامی که دوره ی چهل ساله ی خود را پشت سر گذاشته و وارد گام دوم شده اما هنوز از نظر فرآیندهای اقتصادی رجوع به اندیشه ی اقتصاد اسلامی در عمل نشده است. ما در مسائل پول، در بانک داری، در تولید، در توجه به مسائل ارکان موضوعات اقتصادی، همه ی این ها یک نگرش اسلامی را داریم که باید همت بکنیم و این ها را احیا بکنیم. که تا الان نشده است. مثال مشخص آن بانک داری اسلامی است که بانک داری که مبنای آن صوری سازی های قراردادی است که در دنیا براساس آنچه ما اسمش را می گذاریم ربوی است شکل گرفته است و خب ما هم با یک کلاه شرعی تابع همان ها شدیم قرار بر مضاربه بوده، قرار بر اتفاق های دیگر بوده ولی واسطه گری و همان صوری سازی هایی که اصالت ندارد و در اقتصاد امپریالیستی متکی بر آن ها بانک داری ها شکل گرفته و اداره می شود ما هم تابع همان تا الان پیش رفتیم. این هم یک وجه دیگر این بحث هست که به نظر من در سال جهش تولید باید جدی تر به آن پرداخته شود.

یک مسأله ی دیگری که حالا بعضی از اینها را دیگران هم دائم گفته اند ولی اینکه اقتصاد دان ها کی عملیاتی بکنند و تعریف اجرایی آن را امیدوارم مجلس و دولت در این فرصتی که الان  هست برای حل مسائل، فکر عملیاتی را داشته باشند و شاهد باشیم که نتیجه حاصل شود.

نکته ششم

در اینجا باید گفت که مشارکت مردم در فرآیندهای اقتصادی بسیار مهم است.

آنچه این روزها تحت عنوان بسته های اقتصاد مردمی مطرح شده است و هم اینکه تکیه گاه اصلی اقتصاد مقاومتی، مردم هستند.

نکته هفتم

یکی دیگر از بحث هایی که گفته شده و همه می دانیم موضوع اهتمام به داشته های خود است.

ما تا وقتی که جنس بنجل درجه ی سه تولیدات خارجی را در دسترس عموم مردمان قرار بدهیم و کالای به نسبت مناسب داخلی و تولیدات داخلی را رقیب آن ها که فراگیر در دسترس همه قرار گرفته بگذاریم خب معلوم است که تولیدات ما پا نمی گیرد و به جایی نمی رسد. در دنیای امروز ما باید به سمت درون زایی پیش برویم و باید به سمت حتی صادرات آنچه امکان تولیدش را در کشور داریم به صورت فراگیر پیش برویم. و به اعتقاد من در مرحله و شرایط کنونی به صورت جدی باید از ورود بسیاری از این کالاهای به اعتقاد من بی ارزش خارجی و بدون کیفیت جلوگیری شود. و هم زمان تأکید و اصراری و روشی برای استاندارد سازی و بهبود کیفیت تولیدات داخل داشت و این شدنی است. وقتی ما می توانیم ماهواره داشته باشیم که با استاندارد های جهانی تطابق دارد، وقتی ما می توانیم در هوا و فضا، در بازدارندگی های نظامی موفقیت های موشکی استاندارد دنیا را داشته باشیم، چطور نمی توانیم یک ماشین استاندارد مناسب برای استفاده ی مردم خودمان تولید کنیم. قطعاً باید تولیدات ما به سمت استانداردهای جهانی و بهبود کیفیت سوق پیدا کند و هر سرمایه گذاری که دولت یا مردم در این راستا بکنند، صرف هزینه نیست، سرمایه گذاری هست که ما را از دور باطلی که در آن قرار گرفته ایم در مسائل تولیدات و مسائل اقتصادی خارج می کند. آن چه به ذهن من رسیده البته خام هست و چون رشته ی تخصصی من هرگز مسائل اقتصادی نبوده از دیدگاه های دوستان و مطالعات اجمالی که در این موضوعات داشتم عرض کردم

نکته آخر

که خودم و همه ی دوستان را به آن توجه می دهم این است که باید از اندیشمندان اقتصادی راهکار فوری مطالبه کنیم و اجازه دهیم تا اقتصاددان ها برای حل مسائل و رسیدن به این اهداف ایده های ایده آل اقتصادی جامعه ی ما راهکارهای کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدتی را ترسیم کنند و اجماع بر آن حاصل شود و ان شاء الله بتوانیم محقق کنیم. آنچه منظور عرض من از بیان این موضوعات بود بیشتر تأکید قطعی بر این نکته هست که بدون تردید ایران و ایرانی می تواند و ما ظرفیت حل مسائل اقتصادی را حتی در بازه ی زمانی کوتاه حتماً داریم ان شاء الله. والسلام.

گردآوری از غلامرضا تراب‌پور

منبع مصاحبه